Als creatief en financieel directeur van Sophie’s Kunstprojecten heb ik meer dan 100 gebouwen in beheer gehad en meer dan 200  kunstprojecten begeleid in de loop van 30 jaar. Veelal vonden de verhuur en projecten plaats in tijdelijke gemeentelijke panden, maar we hebben ook 3 gebouwen gekocht en uiteindelijk waren er meer contracten op huur basis, wat meer zekerheid gaf. Uitgangspunt was verhuur van ateliers voor een betaalbare prijs, ook als het pand huurvrij (om niet) was uitgegeven. De opbrengst, na aftrek van kosten, werd ingezet voor kunstprojecten: om de kunstenaars de kans te geven hun werk te exposeren en te verkopen. Voordeel van deze constructie is dat wij als kunstenaars lang autonoom bleven. Projecten konden tot stand komen zonder subsidie want er was een basis startbedrag en de medewerking van de kunstenaars drukte de kosten voor personeel en maakte dat er een wisselwerking onderling ontstond.

Ik denk dat kunstenaars belangrijk zijn voor de samenleving omdat ze hun leven wijden aan hun eigen persoonlijke toevoeging aan die samenleving. Ze volgen niemands voetsporen, kiezen hierin hun eigen weg en de producten die ze maken zijn uniek en eigen. Ik hou van deze eigenzinnige mensen, ik wil mezelf daarmee omringen, met ze samenwerken én ik wil kansen voor ons creëren door te zorgen voor ateliers en expositiemogelijkheden.

Dus mijn uitgangspunten waren om kunstenaars te voorzien van betaalbare werkruimte en verbinding te creëren tussen kunstenaars onderling en met publiek door projecten te doen. Dit alles om de positie van de kunstenaars te versterken. Als wij het niet zelf deden, wie zou het dan moeten doen? Voorbeelden hiervan zijn: